Çocukken hepimizin ufak ya da büyük korkuları olmuştur. Karanlık, markette kaybolmak, okula gitmek, iğnelerin sivri uçları… Bu korkular çocukların günlük yaşantısını, hatta bazı önemli anları bile bir çıkmaza sokabilir. Tabii bu durumda anne ve babalara önemli roller düşer. Bu miniklerin bu tarz zorlu durumlarda en çok ihtiyacı olan şey ise sabırdır.
Eminim ki, korkularıyla başa çıkmalarını sağlamaya çalışırken, verdiğimiz herhangi bir yanlış tepkiyle onları içine kapanık bir bireye dönüştürmeyi istemeyiz.
Peki, böyle bir durumda ne yapmak gerekir? İlk olarak karşınızda bir çocuk olduğunu daima hatırlamalısınız. Korkularını asla küçümsememeli ve alay etmemelisiniz. Böyle bir davranış çocuğu içsel bir yalnızlığa sürükleyip kalıcı ve olumsuz etkiler bırakabilir. Aynı şekilde korkuların doğruca üstüne gidip çocukları stres ve korkuyla baş başa bırakmak bu korkuların fobi boyutuna gelmesine bile neden olabilir. Doğruca korkuyla baş başa bırakmak yerine ufak adımlarla korku düzeyini azaltabiliriz.
Mesela karanlıktan korkan bir küçüğümüz var. Onu bir odaya kapatıp “Korkacak bir şey yok!” diye ikna etmeye çalışmak ne kadar etkili olabilir ki? Üstüne üstlük onu böyle bir durumun ortasına atmak, miniğin size olan güvenini kaybetmesine ve korkularının daha şiddetli bir hale geldiğini düşünsenize!
Bunun yerine güzel bir manzara karşısında, güzel bir gün batımı izlettiğimizi varsayalım. Renklerin ve atmosferin vereceği huzur, yanında olmamızın verdiği güven daha iyi hissettirecektir. Gün batımını yavaşça izlerken, havanın kararmasının ne kadar doğal bir olay olduğunu da açıklayabiliriz.
Tabii ki çocuğumuz, mucizevi bir şekilde korkusundan sıyrılmayacaktır. Anlayış, çaba, şefkat ve daha önce de belirttiğimiz gibi sabır!
Dünyaya getirmeye bu kadar kararlı olduğumuz miniklere bu dünyanın en iyisini sunmaya aynı şekilde kararlı olmak bizim görevimiz.